Brama do getta krakowskiego od strony Rynku Podgórskiego. Krakowskie getto otoczone było charakterystycznym murem przypominającym kształtem żydowskie płyty nagrobne - macewy.

Chaim Rumkowski, prezes Judenratu w getcie łódzkim witający szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy H. Himmlera, 5 czerwca 1941.

Dzieci żydowskie przekraczające mur getta warszawskiego w poszukiwaniu żywności lub schronienia.

Kolumna żydowskiej Służby Porządkowej (OD) podczas przemarszu przez warszawskie getto.

Żydzi krakowscy odśnieżający ulice w ramach prac przymusowych. Ludność żydowską traktowano jako źródło darmowej siły roboczej. W ramach obowiązku pracy wykorzystywano ich m.in. przy oczyszczaniu miast, w warsztatach i przedsiębiorstwach przejętych pod zarząd niemiecki dając minimalne wynagrodzenie i przydział żywności.

Posterunek przy bramie getta warszawskiego prowadzącej na cmentarz, 1941. Zgodnie z rozporządzeniami władz okupacyjnych po zewnętrznej stronie murów służbę pełnili żandarmi niemieccy i polscy policjanci granatowi, a od wewnątrz żydowscy ODemani.

Przesiedlanie krakowskich Żydów do getta. Widok na most im. J. Piłsudskiego, 3 marca 1941. Do krakowskiego getta, które utworzono jako jedno z ostatnich dużych gett, przesiedlono blisko 70 tys. Żydów.

W 1940 roku Żydzi zostali przesiedleni do specjalnie wyznaczonych zamkniętych dzielnic - gett. Na rozkaz Niemców utworzono Rady Żydowskie (Judenrat) i policję żydowską, które jako organa administracyjne w gettach zostały zmuszone do kolaborowania z hitlerowcami w ich polityce zagłady Żydów. W celu utrzymania w gettach pozorów normalności pozwolono na krótko, aby funkcjonowały w nich szkoły, kina i restauracje. Jednakże Niemcy stopniowo pogarszali warunki życia w gettach, które stały się siedliskiem chorób i śmierci głodowej. Coraz więcej ludzi było przymusowo przesiedlanych do gett, a ograniczone przydziały żywności zmuszały ludzi do szmuglu, korupcji i kolaboracji, co było warunkiem przeżycia.

Budowa murów getta warszawskiego przy ul. Świętokrzyskiej, październik 1940. Wokół Żydów skupionych w wyznaczonych dzielnicach wzniesiono mury i płoty z drutów kolczastych. Żydów otaczał także "mur" strachu i obojętności ze strony współobywateli innych narodowości.