Dzieci żydowskie zatrzymane przy szmuglu żywności, niemieckie zdjęcie propagandowe. Szmugiel żywności do getta dostarczał niezbędnych do przeżycia produktów. Trudniły się nim najczęściej dzieci.

Szpital w łódzkim getcie - oddział dziecięcy. Jedna z fotografii zrobionych dla celów propagandowych przez Niemców. Głód, złe warunki sanitarne i zagęszczenie panujące w gettach powodowały epidemie tyfusu i czerwonki, które dziesiątkowały ludność żydowską.

Przeładunek transportu Żydów kierowanego do obozu zagłady (prawdopodobnie do Chełmna nad Nerem) na stacji kolejki wąskotorowej w Kole. Obóz w Chełmnie nad Nerem powstał w listopadzie 1941 r. i był głównym miejscem zagłady Żydów z Łodzi i z Kraju Warty, działał do 1945 r. W obozie tym zastosowano samochody jako komory gazowe zabijając przewożonych tam ludzi gazami spalinowymi.

Dzieci żydowskie najprawdopodobniej po tzw. stronie aryjskiej (bez znaku rozpoznawczego - Gwiazdy Dawida). Szukający żywności lub schronienia poza murami getta dzieci, podobnie jak dorośli, podlegali także karze śmierci.

Umieszczone na wózku zwłoki zmarłych w getcie dzieci, które były pierwszymi ofiarami prowadzonej przez Niemców eksterminacji pośredniej. Jako najsłabsze, pierwsze umierały z głodu, chorób, epidemii tyfusu i czerwonki, które niepodzielnie panowały w gettach.

Likwidacja getta w Międzyrzecu Podlaskim, 26 maja 1943. Kolumna Żydów wyprowadzana z była getta do transportu przez żandarmerię niemiecką, policję żydowską i polską policję granatową.

Bagaże i dobytek porzucone na ulicy w czasie wysiedlania Żydów z krakowskiego getta, czerwiec 1942 r. Pozostawiony w dzielnicach żydowskich majątek, który formalnie przechodził na własność Rzeszy, był wielką pokusą dla ich polskich sąsiadów, którzy czasami bez skrupułów przywłaszczali go sobie.

Walka o przetrwanie była w getcie codziennością. Aby przeżyć, trzeba było pracować, ponieważ osoby pozostające bez pracy nie otrzymywały przydziałów żywności. Tym, którzy nie padli ofiarą głodu lub chorób, groziło "wysiedlenie" czyli deportacja do obozów zagłady. Niemcy ograniczali coraz bardziej ilość miejsc pracy oraz obszar gett. Do końca 1942 r. wymordowano 70% polskich Żydów, a z blisko tysiąca gett pozostało tylko 60. Z likwidowanych gett tylko nieliczni Żydzi wysłani zostali do obozów pracy przymusowej. Większość skierowano bezpośrednio do obozów zagłady.

Dziecko przeznaczone do "wysiedlenia" w Centralnym Obozie Przesiedleńczym. Dzieci umieszczane były jako "niezdolne do pracy" na specjalnych listach sporządzanych przez Judenraty na żądanie Niemców. Następnie kierowano je do punktów zbornych, skąd następowało "wysiedlenie".